วัดสุขสำราญ บ้านโคกหัวเสือ กับคณะนายฮ้อย บรรพชนผู้ตั้งรกราก
ขอขอบคุณ ข้อมูลจาก มหาอ้น
ปีพุทธศักราช ๒๔๗๘ ได้มีคณะพ่อค้าวัว ควาย ที่แถบอีสานเรียกว่าคณะนายฮ้อย เดินทางไล่ต้อน วัว ควาย จาก อำเภอราษีไศล จังหวัดศรีษะเกษ เพื่อจะมาขายยังเมืองลุ่ม คือ เมืองโคราช สระบุรี หรือบางครั้งก็เลยไปถึง ลพบุรี
ในการเดินทาง ใช้เส้นทางผ่านบริเวณภูเขาพนมรุ้ง อำเภอนางรอง คณะนายฮ้อยพ่อค้าวัวควายได้เห็นพื้นที่แถบนี้ มีความอุดมสมบูรณ์ มีห้วยน้ำที่เรียกว่า ลำปะเทีย ไหลผ่านเหมาะแก่การทำเกษตรกรรม ซึ่งต่างจากบ้านตนที่ราษีไศล จังหวัดศรีษะเกษ ซึ่งดินแข็ง แห้งแล้ง เพาะปลูกอะไรก็ไม่ได้ผล
“ ผู้ใหญ่บุญมี สุระโคตร หัวหน้านายฮ้อย ได้ชักชวนชาวบ้านหลายหมู่บ้านย้ายถิ่นฐานเดิม
พากันอพยพมาถากถางตั้งรกรากใหม่บริเวณ “โคกหัวเสือ” ใกล้เชิงเขาพนมรุ้ง ”
อยู่จำพรรษา ณ สวนธรรม 2567
การไปอยู่วัดนับว่าดี เพราะได้ไปให้ทาน รักษาศีล เจริญภาวนา ได้ไปอยู่กับตัวเองจริงๆ ไปวัดใจตัวเอง อยู่บ้านมีแต่คนที่เราพึงพอใจ แต่ไปอยู่วัดมีคนร้อยพ่อพันแม่มาอยู่ร่วมกัน ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ล้วนแต่มาพึ่งใบบุญหลวงพ่อ และท่านไม่เคยเลือกว่ายากดีมีจน
เหตุปัจจัยที่เอื้อต่อการปฏิบัติธรรม
เท่าที่ทราบ การปฏิบัติธรรมให้ได้ผล มีความก้าวหน้านั้นมีปัจจัยที่ควรคำนึงถึง คือ มีความเป็นสัปปายะ ในหัวข้อดังนี้ 1. สถานที่ 2. บุคคล ( ครูบาอาจารย์ เจ้าหน้าที่ในสถานที่นั้น) 3. อาหาร ( ส่วนนี้สำคัญทีเดียว มีปรากฏในพระไตรปิฏกด้วยถึง พระภิกษุกลุ่มใหญ่ ได้เพียรปฏิบัติธรรมแต่ไม่ก้าวหน้าจนมีอุบาสิกาท่านหนึ่งมาปวารณาถวายอาหารอันที่ชอบใจ ท่านเหล่านั้นก็ก้าวหน้าไปตามลำดับ) 4. อุณหภูมิ สวนธรรมแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ทำให้มีความเย็น ชุ่มชื่นตลอดปี
อนุโมทนาบุญกับน้องโจอี้
ภาวนาศรัทธา
บันได3ขั้นในพระพุทธศาสนา คือ
ขั้นที่ 1 ทาน
ขั้นที่ 2 ศีล
ขั้นที่ 3 ภาวนา
ผู้ที่ก้าวเข้ามาในเส้นทางธรรมต้องค่อยๆก้าวอย่างมั่นคงทีละก้าว เพราะไม่มีผู้ใดสามารถขึ้นบันไดด้วยการกระโดดจากพื้นขึ้นสู่บันไดขั้นสุดท้ายได้
