ภาพนี้นานหลายปีแล้วค่ะ ตั้งแต่พระโน๊ตเริ่มแรกไปอยู่วัดสุขสำราญ เช้าวันนั้นผู้เขียนออกไปแอบนั่งซุ่มอยู่หลังรั้วบ้านชาวบ้านใกล้ ๆ หน้าวัดเพื่อดักถ่ายภาพพระโน๊ต
มิใยที่ผู้ใหญ่จะบอกสักกี่ครั้งให้ไปล้างมือก่อน เจ้าหนูก็ทำหูทวนลมซะงั้น พอพระมาถึงเจ้าเด๊กน้อยเอานิ้วมือเปื้อนขี้มูกจกข้าวเหนียวหย่อนใส่บาตรจนครบทุกบาตร
ระหว่างคอย นั่งมองเจ้าเด็กน้อยขี้มูกยืดกำลัง เดินไปเดินมา ใช้นิ้วไชรูจมูกซ้ายขวา คอยขบวนพระมาถึง
ผู้เขียนเห็นแล้วก็ตั้งใจมั่นคงว่าจะไม่ยอมกินข้าวเหนียวเปื้อนขี้มือเด็กเป็นอันขาด
วันนั้นพอถึงวัดรีบบอกพระโน๊ตว่า “หลวงพี่อย่าฉันข้าวเหนียวที่คนจกใส่บาตรนะคะ โยมกลัวไม่สอาด ถ้าจะฉันก็ฉันที่ชาวบ้านใส่มาในถุงค่ะ “
ชีวิตของพระเป็นชีวิตที่ต้องอดทนอดกลั้น ทนต่อความลำบากกาย ลำบากใจ
ธรรมอันทำให้งามมี 2 อย่าง คือ
๑ ขันติ ความอดทน
๒ โสรัจจะ ความเสงี่ยม
ถ้าภิกษุรูปใดไม่มีธรรม 2 ประการนี้ ก็ไม่งาม ไม่น่าเคารพกราบใหว้
พระโน๊ต ท่านมีขันติโสรัจจะอย่างเต็มเปี่ยม ท่านจึงเป็นที่เคารพรักของชาวบ้านค่ะ
เครดิตผู้เขียน : เด็กวัด
